ათენში პირველი ოლიმპიური თამაშების წარმატების შემდეგ, ოლიმპიურმა კომიტეტმა, პიერ დე კუბერტენის მეთაურობით, გადაწყვიტა შეჯიბრის რეგულარული ჩატარება. სხვადასხვა ქვეყნის სპორტსმენების შემდეგი შეხვედრა 1900 წელს პარიზში შედგა.
გადაწყდა პარიზში მსოფლიო გამოფენის პარალელურად მეორე ოლიმპიური თამაშების ჩატარება, რათა მათში მეტი მაყურებელი მიიზიდოს. ამასთან, ეს შეჯიბრებები ძალიან განსხვავდებოდა თანამედროვეთაგან. თამაშები რამდენიმე თვის განმავლობაში ტარდებოდა და ისტორიკოსები კვლავ მსჯელობენ, თუ რა არის ამ ოლიმპიადის გამარჯვებულთა და შეჯიბრებების ზუსტი სია. ამ თამაშების ორგანიზაციული დონე ასევე არ შეიძლება შედარდეს გვიანდელ დროებთან. ჯერ კიდევ არ არსებობდა სპეციალური დასახლებები უცხოელი სპორტსმენებისთვის, აგრეთვე თამაშების გახსნისა და დახურვის ცერემონიები.
შეჯიბრში 24 ქვეყნის სპორტსმენები მივიდნენ. თამაშებზე პირველად იყო წარმოდგენილი 12 სახელმწიფო, მათ შორის რუსეთის იმპერია. მაგრამ შეჯიბრზე არ იყვნენ სპორტსმენები აფრიკიდან და აზიის ქვეყნებიდან. გამონაკლისი იყო სპორტსმენი ინდოეთიდან, რომელიც ბრიტანეთის იმპერიის ნაწილი იყო.
ჩემპიონატი ჩატარდა 20 სპორტულ დისციპლინაში. მათ შორის იყვნენ ისეთებიც, რომლებიც მოგვიანებით გამორიცხეს თამაშების ფარგლებში შეჯიბრებიდან, მაგალითად, ბასკური პელოტა.
პირველად ქალებმა მიიღეს მონაწილეობა თამაშებში, რაც იმ დროისთვის თამამი გადაწყვეტილება იყო ორგანიზატორების მხრიდან. კერძოდ, გაიმართა ქალთა გოლფის ცალკე ტურნირი. კრიკეტში ისინი მამაკაცებთან თანაბრად თამაშობდნენ და ჩოგბურთში, როგორც მარტოხელა ქალები, ასევე შერეული დუბლები მონაწილეობდნენ.
მედლების რაოდენობით პირველი ადგილი დაიკავა საფრანგეთმა, სპორტული შეჯიბრებების მასპინძელმა. ყველაზე წარმატებული იყვნენ ფრანგი ნიჩბოსნები, მარკერები და მოფარიკავეები. მეორე იყო შეერთებული შტატების გუნდი, რომელმაც იმ დროს მოიპოვა სპორტული ძალაუფლების სტატუსი. ამ ქვეყნის სპორტსმენებმა ყველაზე მეტი მედალი მიიღეს. წარმატებით გამოდიოდნენ გოლფის მოთამაშეები, როგორც ქალები, ასევე მამაკაცები.
რუსეთის იმპერიის სპორტსმენები მხოლოდ ორ დისციპლინაში იყვნენ წარმოდგენილი, ფარიკაობა და საცხენოსნო სპორტი და ვერ შეძლეს მედლების მოპოვება.
