ოლიმპიურ მოძრაობაში ყოველთვის იყო პოლიტიკის გარკვეული ელემენტი. ეს განსაკუთრებით თვალსაჩინო გახდა წამყვან მსოფლიო ძალებს - სსრკ-სა და აშშ-ს შორის ურთიერთობების გამწვავების დროს. ერთ-ერთი ეპიზოდი, რომელიც აშკარად ახასიათებს სპორტზე პოლიტიკური განსხვავებების გავლენას, იყო 1980 წლის მოსკოვის ოლიმპიური თამაშების ბოიკოტი.
1980 წლის ოლიმპიადის ჩატარება მოსკოვში დაემთხვა ე.წ. ცივ ომში საბჭოთა კავშირსა და შეერთებულ შტატებს შორის დაპირისპირების პიკს. თამაშების ბოიკოტის ძირითადი მიზეზი ხშირად ავღანეთში საბჭოთა ჯარების შეზღუდული კონტინგენტის შემოყვანაა. ამასთან, სსრკ ხელმძღვანელობის ეს პოლიტიკური გადაწყვეტილება მხოლოდ ხელსაყრელი საბაბი გახდა ოლიმპიადის ბოიკოტისთვის, რომელიც მოსკოვში ჩატარებული წლის მთავარი სპორტული მოვლენის მთავარი მოწინააღმდეგეების ხელში აღმოჩნდა.
მოსკოვში თამაშების ბოიკოტის შექმნის იდეა ნატო-ს ქვეყნების ლიდერების შეხვედრაზე 1980 წლის იანვრის დასაწყისში გაჩნდა. პროტესტი წამოიწყეს დიდი ბრიტანეთის, აშშ-სა და კანადის წარმომადგენლებმა. მაგრამ ჯერ კიდევ ავღანეთში საბჭოთა ჯარების გაგზავნის გადაწყვეტილებამდე, დასავლეთი სერიოზულად განიხილავდა ოლიმპიადის ბოიკოტის საკითხს, რომელიც პროტესტს გამოხატავდა საბჭოთა კავშირში დისიდენტების დევნის წინააღმდეგ.
მთლიანობაში, სამოცზე მეტი ქვეყნის ოლიმპიურმა კომიტეტებმა ბოიკოტი გამოთქვეს მოსკოვში. მათ შორის იყო აშშ, იაპონია, გერმანია, კანადა, თურქეთი, სამხრეთ კორეა, რომელთა სპორტსმენები ტრადიციულად ყოველთვის ძლიერი იყვნენ და საბჭოთა სპორტსმენთა მთავარ შეჯიბრებას წარმოადგენდნენ. 1980 წლის ოლიმპიადაზე ინდივიდუალურად ჩამოვიდნენ ზოგიერთი სპორტსმენი საფრანგეთიდან, დიდი ბრიტანეთიდან და საბერძნეთიდან, ხოლო კატარი, ირანი და მოზამბიკი საერთოდ არ მოხვდნენ ოლიმპიური კომიტეტის განაცხადში.
ოლიმპიური თამაშების გახსნისა და დახურვის საპატივცემულოდ გამართულ საზეიმო ცერემონიაზე, ზოგიერთი ქვეყნის გუნდები გადიოდნენ არა თავიანთი უფლებამოსილების დროშებით, არამედ საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტის დროშებით. ესენია ავსტრალია, ანდორა, დიდი ბრიტანეთი, ბელგია, დანია, ნიდერლანდები, იტალია, პორტუგალია, ირლანდია, ლუქსემბურგი, საფრანგეთი, შვეიცარია, სან მარინო, ირლანდია. როდესაც ამ ქვეყნების სპორტსმენებს ოლიმპიური მედლები გადასცეს, არ ისმოდა არა ეროვნული ჰიმნები, არამედ ოფიციალური ოლიმპიური ჰიმნი. დასავლეთ ევროპის ყველა ქვეყნიდან მხოლოდ საბერძნეთის, ავსტრიის, ფინეთის, შვედეთისა და მალტის გუნდები გამოდიოდნენ თავიანთი ეროვნული დროშის ქვეშ.
მიუხედავად ამდენი შტატების ბოიკოტისა, მოსკოვმა მიიღო მსოფლიოს 81 ქვეყნის სპორტსმენები. სპორტული ბრძოლების დროს მოსკოვის ოლიმპიადის მონაწილეებმა 70-ზე მეტი ოლიმპიური რეკორდი დაამყარეს, 36 მსოფლიო და 39 ევროპული. საერთო ჯამში, ამ მიღწევებმა გადააჭარბა წინა ოლიმპიადის შედეგებს, რომელიც ჩატარდა მონრეალში 1976 წელს.
