XXII საზაფხულო ოლიმპიური თამაშები ჩატარდა მოსკოვში 1980 წლის 19 ივლისიდან 3 აგვისტომდე. ამ დროის განმავლობაში 36 მსოფლიო და 74 ოლიმპიური რეკორდი იქნა დამყარებული, მაგრამ მოსკოვის ოლიმპიადა დამახსოვრდა არა მხოლოდ სპორტული მიღწევებით.
1980 წლის ოლიმპიადა არა მხოლოდ სსრკ-ს, არამედ მთელი მსოფლიოსთვის იყო უნიკალური - პირველად ჩატარდა ოლიმპიური თამაშები სოციალისტურ ქვეყანაში. ამ მოვლენის საპატივსაცემოდ საბჭოთა კავშირმა კარი გახსნა უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისთვის, მაგრამ ყველას ვერ შეძლო მოსვლა.
1980 წლის 20 იანვარს აშშ-ს პრეზიდენტმა ჯიმი კარტერმა გამოაცხადა მოსკოვის ოლიმპიადის ბოიკოტი და სხვა ქვეყნებს ამისკენ მოუწოდა. ბოიკოტის მიზეზი იყო საბჭოთა ჯარების ავღანეთში შეყვანა. კარტერის ამგვარი ნაბიჯი ძირითადად ნაკარნახევი იყო არჩევნების წინა დღეს საკუთარი ხმების დამატების სურვილით: აშშ-ს ბევრმა მოქალაქემ დაადანაშაულა პრეზიდენტი საბჭოთა კავშირის მიმართ ზედმეტად ლიბერალური ყოფნაში. კიდევ 63 სახელმწიფო, მათ შორის კანადა, გერმანია, იაპონია და ავსტრია, გამოეხმაურნენ მოსკოვში ოლიმპიური თამაშების ბოიკოტის მოთხოვნას. სიტუაცია გამწვავდა ვარშავის პაქტის ქვეყნებსა და ნატოს ქვეყნებს შორის პოლიტიკური დაპირისპირებით. შეერთებულ შტატებში მოსალოდნელი იყო მონაწილეთა არყოფნა
დასავლეთის წამყვანი ქვეყნებისა და ჩინეთის სპორტსმენების ოლიმპიადა მოსკოვის თამაშებს მეორე კლასის ღონისძიებად აქცევს.
ოლიმპიადის გახსნამდე სამი დღით ადრე, საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტის მაშინდელმა პრეზიდენტმა, ხუან ანტონიო სამარანჩამ მოლაპარაკებები გამართა და დაარწმუნა იტალია, დიდი ბრიტანეთი, ესპანეთი, რომ თავიანთი სპორტსმენები გაგზავნონ მოსკოვის თამაშებზე. ბოიკოტში მონაწილე მრავალი ქვეყნიდან, მაგალითად, საფრანგეთიდან, დიდი ბრიტანეთიდან, საბერძნეთიდან, სპორტსმენები ინდივიდუალურად მოდიოდნენ და ოლიმპიური დროშების ქვეშ გამოდიოდნენ. მიუხედავად ყველა მცდელობისა, სსრკ-ში ჩატარებულ თამაშებს ყველაზე ნაკლები მონაწილე ჰყავდა 1956 წლის მელბურნის ოლიმპიადის შემდეგ.
წლის XXII ოლიმპიურმა თამაშებმა კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ ოლიმპიადა არა მხოლოდ სპორტული შეჯიბრებებია, არამედ ქვეყნებს შორის პოლიტიკური ბრძოლაა. სამწუხაროდ, ამ ბრძოლას განიცდიდა ათობით სპორტსმენი მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან, რომლებიც ოცნებობდნენ ოლიმპიურ თამაშებზე ასპარეზობაზე, მაგრამ ვერასოდეს მოახერხეს თავიანთი სპორტული მიღწევების დემონსტრირება. ოთხგზის ოლიმპიურმა ჩემპიონმა ლიზა ლესლიმ კომენტარი გააკეთა:”ვაშინგტონის პოლიტიკოსებმა ბევრი დიდი სპორტსმენის ბედი გაანადგურეს: ზოგი ჯერ კიდევ ნანობს სიცოცხლის ოთხი წლის დაკარგვას, ზოგი ფიქრობს, რომ მათი მედლები არ არის სრულყოფილი.” მოგვიანებით, როგორც მოსალოდნელი იყო, სსრკ-მ და მისმა მოკავშირეებმა განაცხადეს ბოიკოტი 1984 წლის ოლიმპიადაზე, რომელიც შეერთებულ შტატებში მოხდა. ამ გადაწყვეტილებამ გავლენა მოახდინა მრავალი საბჭოთა სპორტსმენის ბედზე და მალე სსრკ გუნდმა დაკარგა წამყვანი პოზიციები.
