თითქმის ოლიმპიური თამაშების აღორძინების შემდეგ ქალებმა მიიღეს მამაკაცებში მონაწილეობა. ამასთან, ზოგიერთმა ქვეყანამ ბოლო დრომდე არ მიიღო ქალები თავიანთ გუნდებში. ამ სახელმწიფოებში შედის საუდის არაბეთი.
საუდის არაბეთი ოლიმპიურ თამაშებში მონაწილეობს 1972 წლიდან. მთელი ამ ხნის განმავლობაში გუნდი მხოლოდ მამაკაცი სპორტსმენებისგან შედგებოდა. ეს სიტუაცია მარტივია ასახსნელი. საუდის არაბეთი ერთ-ერთი ყველაზე მართლმადიდებლური მუსულმანური ქვეყანაა. ამ სახელმწიფოში ქალის უფლებები მკაცრად არის შეზღუდული. მას არ აქვს უფლება ისწავლოს, იმუშაოს ან იმოგზაუროს კაცი ნათესავის ნებართვის გარეშე. მას არ შეუძლია მიიღოს ლიცენზია და მართოს მანქანა. მისი გარეგნობაც კი მკაცრად რეგულირდება. ყველა ქალი, რომელმაც დატოვა ბავშვობა, ვალდებულია დაიხუროს ჰიჯაბა საზოგადოებრივ ადგილებში - შარფი, რომელიც ფარავს მის თმას და კისერს და აბაია - შავი ხალათი იატაკზე ფხვიერი ნაჭრით და გრძელი ხელებით. ქალების უმეტესობა სახესაც იფარებს.
ასეთ პირობებში ქალის მონაწილეობა საზოგადოებრივ სპორტულ შეჯიბრებში შეუძლებელია უბრალოდ წესიერებისა და რელიგიური ზნეობის მიზეზების გამო.
ამასთან, არაბთა სამეფოს მთავრობას მოუწია დათმობებზე წასვლა. საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტი წლების განმავლობაში ქვეყანას ემუქრებოდა ოლიმპიადადან დისკვალიფიკაციით, რადგან ქალებს კვალიფიკაცია არ მისცეს. 2012 წელს კი ამ ზომებმა ძალაში შევიდა. გადაწყდა, რომ საუდის სპორტსმენები დაშვებულ იქნენ ოლიმპიადის შესარჩევად და წარმატების შემთხვევაში, მათი შემადგენლობაში შეყვანა.
გასათვალისწინებელია, რომ ოლიმპიადაში ქალთა მონაწილეობა გახდა საუდის საზოგადოების ეტაპობრივი დემოკრატიზაციის ზოგადი კურსის ელემენტი. მაგალითად, უკვე 2015 წელს იგეგმება ქალი კანდიდატების დაშვება ადგილობრივ არჩევნებში. ეს დათმობები ასოცირდება არა მხოლოდ საერთაშორისო ზეწოლასთან, არამედ კონსერვატიული საუდის საზოგადოების ცვლილებებთან. საუდის არაბეთის მზარდი რაოდენობა, რომელიც მეზობელ ქვეყნებს, მაგალითად არაბეთის გაერთიანებულ საემიროებს გადახედავს, მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ ქალების გარკვეული დამოუკიდებლობა არ იწვევს ზნეობის გაუარესებას ან საზოგადოებაში კრიზისს.
