1948 წელს, მეორე მსოფლიო ომის დასრულებიდან სამი წლის შემდეგ, ოლიმპიური თამაშები განახლდა. ეს გახდა იმის ნიშანი, რომ მშვიდობიანი ცხოვრება სრულყოფილად დაუბრუნდა. კერძოდ, ზამთრის თამაშები მოეწყო შვეიცარიაში, ქალაქ სენტ-მორიცში.
1948 წელს ერთდროულად ორი ტიპის ოლიმპიური თამაშები ჩატარდა - ზაფხული და ზამთარი. ზამთარი შვეიცარიაში იმართებოდა. ამ ქვეყანამ ომისგან ცოტა რამ განიცადა, რადგან ნეიტრალიტეტი იყო გერმანიასთან.
თამაშებში მხოლოდ 28 ქვეყანამ მიიღო მონაწილეობა - ნახევარი იმდენი ვიდრე ზაფხულის ეტაპზე. კერძოდ, მათ შორის არც ერთი აფრიკული ქვეყანა არ ყოფილა. ეს გამოწვეულია იმით, რომ ტრადიციულად ზამთრის სპორტი უფრო ლოკალიზებულია, უფრო მეტიც, მნიშვნელოვანი რესურსია საჭირო სპორტსმენების მოსამზადებლად. საბჭოთა სპორტსმენები თამაშებში მონაწილეობას არ იღებდნენ საგარეო პოლიტიკური პრობლემების მოუგვარებლობის გამო. გერმანიასა და იაპონიას თამაშის უფლება არ მისცეს - მათი გუნდები დისკვალიფიცირებულნი იყვნენ მეორე მსოფლიო ომის დროს ამ ქვეყნების აგრესიის გამო. ამავე დროს, ჩილემ და სამხრეთ კორეამ პირველად წარადგინეს თავიანთი გუნდები.
მაშინდელი ზამთრის თამაშებში სპორტის სახეობები გაცილებით ნაკლები იყო, ვიდრე თანამედროვეებში - მხოლოდ 9. იყო შეჯიბრებები რამდენიმე ტიპის კროს-სათხილამურო, ბობსლეიში, ალპურ თხილამურებზე, ციგურებზე და ჩონჩხზე. ჯამში გათამაშდა 22 ოქროს, ვერცხლის და ბრინჯაოს ჯილდო.
არაოფიციალურ ცხრილში პირველი ადგილი (თითო 10 მედალი) ნორვეგიისა და შვედეთის გუნდებს ერგო. ეს ქვეყნები ტრადიციულად ძლიერები არიან ზამთრის სპორტში, განსაკუთრებით სათხილამურო სპორტი და სათხილამურო ნახტომი. მათ უკან შვეიცარია არ ჩამორჩება. აშშ-ს გუნდი 9 მედლით მხოლოდ მეოთხე ადგილზე გავიდა. საერთო ჯამში, 10 ქვეყნის სპორტსმენებმა მიიღეს ჯილდოები.
ღონისძიების ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული სპორტსმენი იყო ანრი ორეი, ფრანგი მოთხილამურე. მან თავის ქვეყანას ორი ოქროს და ერთი ბრინჯაოს მედალი მოუტანა. ოქროს ჰოკეიში მოიგო კანადის ეროვნულმა გუნდმა, რაც მოსალოდნელი იყო, რადგან ჰოკეი ამ ქვეყნის ეროვნული სპორტია.
ქალებს უფრო და უფრო მეტი დისციპლინა იზიდავდა ოლიმპიადაზე. კერძოდ, მოეწყო ქალთა შეჯიბრებები ალპურ თხილამურებსა და ფიგურულ სრიალში.
