იაპონიის ქალაქ საპოროში 3 – დან 13 თებერვლამდე ჩატარდა 1972 წლის მეთერთმეტე ზამთრის ოლიმპიური თამაშები. მასში 35 ქვეყნის სპორტსმენებმა მიიღეს მონაწილეობა, სულ 1006 ადამიანი. 10 სპორტულ სახეობაში ითამაშეს პრემიების 35 ნაკრები.
გასული საუკუნის 60-იანი წლების მეორე ნახევარი მსოფლიოში მძიმე ვითარებით გამოირჩეოდა. სსრკ-სა და შეერთებულ შტატებს შორის მუდმივად მზარდმა დაპირისპირებამ, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ადგილობრივმა კონფლიქტებმა და სხვა სერიოზულმა მსოფლიო პრობლემებმა კვალი დატოვა ზოგადად სპორტისა და განსაკუთრებით ოლიმპიური მოძრაობის განვითარებაში.
საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტის (IOC) 61-ე სესიაზე, რომელიც ჩატარდა 1964 წლის იანვარში, ინსბრუკში, ავსტრია, განიხილეს თამაშების ორგანიზებასა და სამხრეთ აფრიკელი სპორტსმენების 1964 წლის ოლიმპიურ თამაშებში მონაწილეობიდან გასვლასთან დაკავშირებული საკითხები. ეს განპირობებული იყო რასობრივი დისკრიმინაციის გაგრძელებით. 1965 წლის 8 თებერვალს შვეიცარიის ქალაქ ლოზანაში გამართულ საერთაშორისო სპორტის ფედერაციებისა და IOC– ის ერთობლივ შეხვედრაში მონაწილეებმა განიხილეს ოლიმპიურ მოძრაობაში პოლიტიკის გავლენის გამორიცხვის პრობლემა.
მსოფლიოში ვითარების სირთულის მიუხედავად, ოლიმპიურმა მოძრაობამ განვითარების ახალი ბიძგი მაინც მიიღო. ეს დასტურდება ოფიციალურად შეტანილი განცხადებით, რომელიც დათარიღებულია 1965 წლის 6 ოქტომბრით, იაპონიის ეროვნული ოლიმპიური კომიტეტის ხელმძღვანელობიდან IOC– ის პრეზიდენტთან. მან მოითხოვა, რომ ქალაქი საპორო განიხილებოდა, როგორც კანდიდატი XI ზამთრის ოლიმპიური თამაშები 1972 წელს.
IOC– ის 64 – ე სესიაზე, რომელიც ჩატარდა რომში 1966 წლის აპრილში, გადაწყდა 1972 წლის მეთერთმეტე ზამთრის ოლიმპიადის თამაშებისთვის მასპინძელი ქვეყნის არჩევის საკითხი. საპორომ მოიპოვა ოლიმპიადის მასპინძლობის უფლება ფინური ლაჰტის, კანადელი ბანფის და ამერიკული სოლტ ლეიკ სიტის სძლია. ეს თამაშები იყო პირველი ზამთრის ოლიმპიადა, რომელიც ჩატარდა შეერთებულ შტატებსა და დასავლეთ ევროპის გარეთ, და მეოთხე თამაშები საერთოდ ამ რეგიონების გარეთ (წინამორბედები: მელბურნი 1956, ტოკიო 1964, მეხიკო 1968).
შეჯიბრებები ჩატარდა მაკომანას ოლიმპიურ ცენტრში, სადაც ასპარეზობდნენ ბიატლეტები, მოციგურავეები, მოთხილამურეები, მოციგურავეები და ჰოკეისტები, ასევე ახლომდებარე Teine Mountains- ზე (ალპური თხილამურები, ლუჯი, ბობსლეი) და Eniva (დაღმართი). დაახლოებით 550 მილიონი დოლარი დაიხარჯა თამაშებისთვის მოსამზადებლად.
საპოროს ოლიმპიადაზე ყველაზე მეტი მედალი (სამი ოქროს) მოიპოვეს საბჭოთა მოთხილამურე გალინა კულაკოვამ (5 და 10 კმ რბოლა, ესტაფეტა) და ჰოლანდიელმა მოციგურავე არდ შენკმა (რბოლა 1500, 5000 და 10 000 მეტრზე). სენსაცია-აღმოჩენა იყო იაპონელმა სპორტსმენებმა-მხტუნავები 70 მეტრიანი პლაცდარმიდან: აკიცუგუ კონომ, იუკიო კასაიამ, სეიჯი აოჩიმ სამივე ოქროს მედალი მოიპოვეს ამ სპორტში.
მედლების საერთო რაოდენობის მიხედვით, სსრკ გუნდი თავდაჯერებულად გამოვიდა თავზე, ყველასთვის მოულოდნელად, გდრ-ს სპორტსმენები მეორენი გახდნენ, მეორედ დამოუკიდებელი გუნდის სტატუსით.
