ფარიკაობის შეჯიბრებები საბერსა და ფოლგებში შედის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებში 1896 წლიდან. 1900 წელს არსებულ დისციპლინებს დაემატა epee კონკურსი. ქალებმა ფარიკაობაში მონაწილეობა ოლიმპიურ თამაშებზე 1924 წელს დაიწყეს.
მოფარიკავეთა ბრძოლის ჩასატარებლად დაგჭირდებათ ტრასა 14 მ სიგრძისა და 1, 5 – დან 2 მ სიგანემდე.
სპორტსმენები იყენებენ სამი სახის იარაღს: epee, rapier ან saber. საფეხურებზე ან ფოლგებზე შეჯიბრებში ფიქსირდება პუნქციების რაოდენობა, რადგან ამ ტიპის იარაღები უკავშირდება ჭრილობას. თუ ბრძოლა ხორციელდება საბერებით, რომელიც ასევე საჭრელი იარაღია, მაშინ მათი დარტყმებიც ითვლება.
ეპეის მოთამაშეებს უფლება აქვთ ინექცია გააკეთონ სხეულის სხვადასხვა ნაწილში. ერთადერთი გამონაკლისი არის თავში. ამავდროულად, რეპიერს მხოლოდ ტანში შეუძლია დარტყმა. დანარჩენი კადრები არ ითვლება. კიდევ ერთი განსხვავება რაპიერებთან და ხმლებთან ბრძოლაში არის შეტევების თანმიმდევრობა. Epee ფარიკაობა სინქრონულად ხდება მოწინააღმდეგეებს შორის და ფოლგის ფარიკაობა მოქმედებს გარკვეული წესრიგით. ინექციის უფლება ერთი სპორტსმენიდან მეორეზე გადადის.
მოფარიკავეებისთვის მნიშვნელოვანია შეძლონ თავიანთი მოქმედებების სწორად კოორდინაცია. აუცილებელია თავიდან იქნას აცილებული მტრის თავდასხმები, მოხდეს ჯაჭვებისა და დარტყმების მიცემა და ამავდროულად დაიცვან ამ ოლიმპიური სპორტისთვის დადგენილი წესები.
გასროლების ზუსტად დათვლის მიზნით, სპორტსმენები ატარებენ თეთრ ფორმას. იარაღს ატარებენ მელნით დასველებული ბამბის წვერს. მოფარიკავე ტანსაცმელთან შეხებისას, კილიტა, ეპი ან საბერი ტოვებს კვალს.
ფარიკაობის დიდ სპორტსმენებს "მაესტროს" უწოდებენ. მიღებული ოლიმპიური მედლების რეკორდსმენიდან შეიძლება გამოვყოთ იტალიელი ედოარდო მანჯაროტი, რომელმაც 1936–1960 წლებში 13 მედალი მოიგო, აქედან 6 იყო ოქროს, 5 ვერცხლის და 2 ბრინჯაოს. უნგრელი სპორტსმენი ალადარ გერევიჩი ოდნავ ჩამორჩება მანჯაროტის - მას 10 ოლიმპიური მედალი აქვს, მათგან 7 ოქროა. ქალთა ჩემპიონატში იტალიელი სპორტსმენები გამოირჩეოდნენ: ვალენტინა ვეზალი და ჯოვანი ტრილინი.
