ლუგე შედარებით გვიან შევიდა ოლიმპიურ პროგრამაში. ეს მოხდა 1964 წელს ინსბრუკში. მას შემდეგ, ზამთრის ყველა ოლიმპიურ თამაშებზე ამ ტიპის შეჯიბრებები ტარდებოდა. შეჯიბრის დროს, სპორტსმენები მთიდან ჩამოდიან მომზადებული ტრასის გასწვრივ ერთ ან ორმაგ სასრიალოში. სპორტის სასრიალოებზე საჭის მოწყობილობა არ არის. ლუჯი მართავს თავის "მანქანას" სხეულის პოზიციის შეცვლით.
მაღალმთიანი ქვეყნების მცხოვრებლებს ყოველთვის შეეძლოთ ფერდობებზე ჩამოსასხმელი. ამასთან, ტობოგანინგის ისტორია 1883 წელს დაიწყო, როდესაც სპორტის სხვადასხვა სახეობის გულშემატკივრები შვეიცარიაში შეიკრიბნენ და პირველი საერთაშორისო შეჯიბრებები გამართეს. საერთაშორისო ფედერაცია ამ ღონისძიებიდან სამი ათწლეულის შემდეგ გამოჩნდა და 22 წლის განმავლობაში არსებობდა, რის შემდეგაც იგი შევიდა ბობსლისა და ტობოგანის ფედერაციაში. გადაწყვეტილება ზამთრის ოლიმპიური თამაშების პროგრამაში შეტანის შესახებ მიღებულ იქნა გასული საუკუნის 50-იანი წლების დასაწყისში. ლუგის კონკურენციამ ჩაანაცვლა ჩონჩხის კონკურსი. 1955 წელს მოხდა პირველი მსოფლიო ჩემპიონატი, ორი წლის შემდეგ კი საბოლოოდ ჩამოყალიბდა ლუგის საერთაშორისო ფედერაცია, რომელიც დღესაც არსებობს.
მონაწილეები სტარტზე მიდიან თანმიმდევრულად. დრო, რომლის დროსაც შემდეგი სპორტსმენი იწყებს დაღმასვლას მისი წინამორბედის კურსის დატოვების შემდეგ, დადგენილია წესებით. გამარჯვებულია ის, ვინც მანძილს გადაფარავს უმოკლეს დროში. პირველი დაწყების თანმიმდევრობა განისაზღვრება წილისყრით, მომდევნო სიცხეებში წარმოდგენების თანმიმდევრობით - წინა შედეგების მიხედვით. მთლიანი დრო რამდენიმე რბოლას შედეგების ჯამია. სინგლებში ოთხი რბოლის შედეგები ჯამდება, ორად - ორში.
თავიდანვე ოლიმპიურ პროგრამაში სამი სახის შეჯიბრი ტარდებოდა: მამაკაცთა და ქალთა სინგლები და მამაკაცთა დუბლები. 2014 წლის ოლიმპიური თამაშების პროგრამაში ასევე შევა გუნდური სარელეო რბოლა, როდესაც ერთი და იგივე წყვილები და ერთი და ერთი ერთმანეთის მიყოლებით დაიწყებენ სტარტს.
ეროვნულ ოლიმპიურ ნაკრებში შეიძლება შევიდეს 10 სპორტსმენი - 7 კაცი და 3 ქალი. ერთპიროვნულ შეჯიბრებებში გუნდი გამოავლენს თითოეულ კატეგორიაში 3 სპორტსმენს, ორეულში - 2 ეკიპაჟს. არსებობს ასაკობრივი შეზღუდვები: 16 წლამდე ასაკის სპორტსმენებს არ აქვთ უფლება მიიღონ მონაწილეობა ოლიმპიურ შეჯიბრებებში.
შეჯიბრის ერთ-ერთი პირობაა, რომ სპორტსმენმა გზაში არ უნდა დაკარგოს სასხლეტი და მათთან ერთად მივიდეს ფინიშთან. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მონაწილე მოხსნილია კონკურსიდან. ამავდროულად, დაშვებულია მანძილის გავლა. თუ სპორტსმენი დაეცა ან გაჩერდა, მას შეუძლია ისევ დაჯდეს სასრიალოზე და გააგრძელოს კურსი.
უამრავი შეზღუდვაა სპორტის სახეობებში. წესები არეგულირებს სასხლეტის დიზაინსა და მათ წონას. შეჯიბრის დაწყებამდე იწონიან თავად სპორტსმენსა და მის აღჭურვილობას, სპეცტანსაცმელი, ჩაფხუტი, ხელთათმანები და ფეხსაცმელი.
ოლიმპიური ტბების კონკურსები ტარდება ხელოვნურ ტრასაზე. ხის ან ბეტონის ფენა დაფარულია ყინულით, რომლის ტემპერატურასაც ხშირად ხელოვნურად ინარჩუნებენ. 800-დან 1200 მ-მდე სიგრძის ტრასა უნდა შეიცავდეს 11-დან 18 მოსახვევამდე, რომელთა მინიმალური რადიუსია 8 მ. ასევე რეგულირდება სიმაღლის სხვაობა, რომელიც 70-120 მ, ხოლო ღარის სიგანე 130-დან 150 სმ-მდეა.
