ნიჩბოსნობა ზაფხულის ოლიმპიური თამაშების პროგრამაში შეიტანეს 1900 წელს, როგორც მამაკაცთა შეჯიბრი. ქალთა შორის შეჯიბრი ჩატარდა 1976 წელს მონრეალში. ეს სპორტი ციკლურია.
ნიჩბოსნობის შეჯიბრებების დროს სპორტსმენები ზურგით ზის მოგზაურობის მიმართულებით. ეს არის მთავარი განსხვავება კანოედან და კაიაკით.
არსებობს ორი ტიპის ნავი, რომელზეც ნიჩბოსნები მიცურავენ: საქანელა და ტყუპები. საქანელა ნავებზე სპორტსმენები დაფის ორივე მხარეს სხედან და თითოეულ რიგზე მხოლოდ ერთი ნიჩაბი. გარდა ამისა, ამ გემებს შეიძლება ჰყავდეთ ორი, ოთხი ან რვა ნიჩბოსანი. მეორე ხომალდზე კონკურენტები ორი ნიჩბის დახმარებით მოძრაობენ. ამ კატარღებს ეძლევათ შემდეგი ვარიანტები ბორტზე სპორტსმენების რაოდენობისთვის: ერთი, ორი ან ოთხი.
ხელმძღვანელი შეიძლება დაინიშნოს გუნდის შემადგენლობაში. მისი სქესი უნდა იყოს იგივე, რაც მთავარი კომპოზიცია. ეს არის ოლიმპიურ თამაშებში მონაწილეობის წინაპირობა, თუმცა სხვა ნიჩბოსნურ შეჯიბრებებში ეს არ არის მნიშვნელოვანი.
მსუბუქი ნავების შეჯიბრებები ცალკე ტარდება. ასეთი სიცხეები შემოდის 1996 წლიდან.
სარბოლო ბილიკი არის 2 კმ სწორი ხაზი.
ამ ტიპის შეჯიბრი გამოირჩევა საინტერესო ფაქტით, რომ სარბოლო ტრასის გავლის საუკეთესო შედეგები არ ფიქსირდება ჩანაწერებად და ეს სიმართლეა, რადგან მოცემული მანძილის გადალახვის დრო შეიძლება გაიზარდოს სპორტსმენებისაგან დამოუკიდებელი ფაქტორების გამო. ეს მოიცავს ქარის მიმართულებას და სიმძლავრეს, წყლის ტემპერატურას, დენის ინტენსივობას და მიმართულებას და იმ რეზერვუარის დაბინძურების ხარისხსაც, რომელშიც ტარდება შეჯიბრი.
ნიჩბოსნობამ განსაკუთრებული პოპულარობა მოიპოვა რუსეთში, აშშ-ში, ავსტრალიაში, ახალ ზელანდიაში, რუმინეთსა და დასავლეთ ევროპაში.
საუკეთესო ნიჩბოსნთა შორის ინგლისელი სტივ რედგრეივი გამოირჩევა. მან, მონაწილეობა მიიღო ხუთი ოლიმპიური თამაშების თამაშები, მოუტანა თავის ქვეყანას 5 ოქროს მედალი და 1 ბრინჯაო. ქალთა შორის საუკეთესო შედეგი რუმინელ ელისაბედ ლიპა-ოლენიუკს ეკუთვნის, რომელმაც 6 ოლიმპიადაზე 5 ოქროს მედალი, 3 ვერცხლის და 1 ბრინჯაოს მედალი მიიღო.
