ოლიმპიური თამაშები ანტიკურ ხანაში წარმოიშვა საბერძნეთში, ოლიმპიაში, ახლა პატარა ქალაქში. მათ განადიდეს ჯანმრთელი და ჰარმონიული ადამიანის სხეული, ერის ერთიანობა. რუსეთში ოლიმპიურმა მოძრაობამ ჩამოყალიბება დაიწყო მე -19 და მე -20 საუკუნეების მიჯნაზე, როდესაც ხალხმა სპორტის მნიშვნელობის გაცნობიერება დაიწყო.
რუსეთის ოლიმპიური კომიტეტი გამოჩნდა 1911 წლის მარტში. 1912 წელს სტოკჰოლმში გამართულ ოლიმპიურ თამაშებზე რუსეთის დელეგაციამ ორი ვერცხლის და ორი ბრინჯაოს მედალი მოიპოვა. რუსულმა ოლიმპიადებმა დაიწყეს ახალგაზრდა ტალანტების გამოვლენა. შემდეგ რუსი და საბჭოთა სპორტსმენები ბევრჯერ მონაწილეობდნენ ოლიმპიადაში და დიდი რაოდენობით მედლები მოიპოვეს.
ოლიმპიური მოძრაობა აერთიანებს ორგანიზაციებს, სპორტსმენებს და სხვა პირებს, რომლებიც რეგულირდება ოლიმპიური ქარტიით. ოლიმპიური მოძრაობის შემადგენელი არიან საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტი, საერთაშორისო სპორტის ფედერაციები და ეროვნული ოლიმპიური კომიტეტები. მასში ასევე შედის ოლიმპიური თამაშების საორგანიზაციო კომიტეტები, ეროვნული ასოციაციები და ა.შ.
ოლიმპიური მოძრაობის მიზანია უკეთეს სამყაროში წვლილის შეტანა ახალგაზრდების განათლებით და სპორტის წახალისებით. საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტის მიერ ცნობა ოლიმპიური მოძრაობისადმი მიკუთვნების კრიტერიუმია. ამოცანებს შორის არის სპორტისა და განათლებისა და კულტურის შერწყმა.
ოლიმპიური ქარტიის თანახმად, თანამედროვე ოლიმპიზმის ფილოსოფიური საფუძველია სხეულის, ნებისა და გონების ჰარმონია. ოლიმპიური მოძრაობის მიზანი ასევე არის ოლიმპიზმის ძირითადი იდეების, ღირებულებებისა და იდეალების პოპულარიზაცია და ახსნა, რომელთა შორისაა ძმობა და ხალხთა მეგობრობა, ადამიანის ჰარმონიული განვითარება, როგორც მშვიდობის გარანტია. ეს ასევე არის ჯანსაღი ცხოვრების წესისკენ მიმართვა და მიზნების მისაღწევად ძალისხმევის გააზრება.
ზოგი კრიტიკოსი, ოლიმპიური იდეოლოგიის პოზიტიური ორიენტაციის აღნიშვნით, აცხადებს, რომ პრაქტიკაში შეჯიბრებების ორგანიზება სპორტსმენებს უბიძგებს, რომ ჯანმრთელობა შესწირონ გამარჯვებისთვის, გაიმარჯვონ ნებისმიერ ფასად და ყურადღება მიაქციონ მხოლოდ სხეულის განვითარებას. მათ სჯერათ, რომ ამ გზით ძირს უთხრის ოლიმპიზმის იდეალებს.
