უმეტეს შემთხვევაში, თქვენ ვერ შეძლებთ ნახევარ მარათონის ან 21.1 კილომეტრის გავლას სპორტისა და მორბენალი ვარჯიშის გარეშე. საუკეთესო შემთხვევაში, ამ ნაწილის ნაწილობრივ გავლა და ნაწილობრივ გავლა იქნება შესაძლებელი, ხოლო მეტწილად - სიარული. გამონაკლისი არის გენეტიკურად ნიჭიერი მორბენალი.
ვის შეუძლია ნახევარმარათონის გაშვება
თუ ადამიანი ექვს თვეზე მეტ ხანს არ არის გაწვრთნილი ან საერთოდ არასდროს გაურბენია 10 კმ-ზე მეტი, ის ვერ შეძლებს 21.1 კმ. ეს ყველასთვის აშკარაა.
თუ ადამიანი სპორტით დადიოდა: ვარჯიშობდა ტრენაჟორებზე, ცურავდა, ვარჯიშობდა ტანვარჯიშით ან იოგით, ისევე როგორც სხვა სპორტით, მას ასევე არ შეუძლია მარათონის დისტანციის ნახევარიც კი გაიაროს.
ნახევარმარათონის მომზადებისა და დასრულების ერთადერთი გზაა რეგულარული სირბილი. პროფესიონალი მორბენლები ამტკიცებენ, რომ 21.1 კილომეტრიანი რბოლაში 7 კვირიანი მომზადება საკმარისია. ნახევარი მარათონის გაშვების შანსი არსებობს მომზადების გარეშე, მაგრამ ჯანმრთელობისთვის ზიანი ძალიან დიდი იქნება. უფრო მეტიც, ასეთი ექსპერიმენტის შემდეგ, ადამიანს სამუდამოდ ეზიზღება სირბილი ყველა მანიფესტაციით.
რა მოხდება, თუ ნახევარ მარათონს გაუშვებთ მომზადების გარეშე
უპირველეს ყოვლისა, ხშირად მოგიწევთ სირბილიდან სიარულზე გადასვლა. მაშინაც კი, თუ პირველი კილომეტრები კარგი ტემპით გაიარეს, მე -10 - მე -12 კმ-ის შემდეგ ძალა ამოიწურება. მორბენალს მოუწევს სიარული ან საერთოდ გაჩერება სუნთქვის აღსადგენად. დარჩენილ კილომეტრს, სავარაუდოდ, ფეხით და საკმაოდ ამოწურულ მდგომარეობაში მოუწევს წასვლა.
უფრო მეტიც, თითოეული გაჩერება და ყოველი გადასვლა სესიიდან ნაბიჯზე დაამატებთ ნაკლებ ძალას და უფრო რთული იქნება ყოველ ჯერზე სირბილში დაბრუნება.
მეორეც, იონებისა და ელექტროლიტების დისბალანსთან დაკავშირებული პრობლემები დაიწყება. ეს პრობლემაა ყველა დისტანციურ მორბენალზე, რომლებიც უარს ამბობენ ჭამაზე და დალევაზე. მაგრამ ნახევარ მარათონის გაწვრთნილი მორბენალებისთვის ეს ჩვეულებრივი პრობლემაა. ელექტროლიტების დისბალანსი იწვევს თერმორეგულაციის დარღვევას, ხოლო იონების ბალანსის დისბალანსი იწვევს სპონტანურ დეფეკაციას.
მესამე, მოუმზადებელი სპორტსმენი იგრძნობს ტკივილს ფეხების კუნთებში, იზრდება ყოველ კილომეტრზე და რეგულარულად გადააქვს კრუნჩხვები. ადრე თუ გვიან, ამ ტკივილებს გაუარესდება და დეზორიენტაცია და თავბრუსხვევა მოჰყვება. ამ შემთხვევაში, მორბენალი ტოვებს რბოლას პირველი სამედიცინო დახმარების სადგურთან.
მსუქანებს ან ბრტყელტერფიანებს, სავარაუდოდ, ტრავმატოლოგთან მოუწევთ დასრულება. 20 კმ მანძილზე დაუმზადებელ გულს შეიძლება ჰქონდეს გულის უკმარისობა, არითმიები და გულის შეტევაც კი.
უწყვეტი სირბილის 1 საათის შემდეგ, დაუმზადებელი სხეული სისხლიდან გლუკოზას აიღებს კუნთებისთვის, და ამან შეიძლება გამოიწვიოს გონება. გამოცდილი მარათონის მორბენლები კვების გელებს ეყრდნობიან, რომ ეს არ მოხდეს. ისინი გამოუცდელ ადამიანებს არ დაეხმარებიან: სტრესიანი სხეული მათ ათვისებას ვერ შეძლებს.
პრობლემა ისაა, რომ გამოცდილი საქალაქთაშორისო მორბენლები ცალკე ასწავლიან სხეულს სტრესული მდგომარეობის დროს საკვების ათვისებისთვის. უფრო მეტიც, ბევრ პროფესიონალს შეუძლია უსაფრთხოდ გადალახოს გრძელი მანძილი ელექტროენერგიის გარეშე, თუმცა უფრო ნელი ტემპით, ვიდრე მათ შეუძლიათ.
